Με είχε πιάσει μία δυσθυμία και είπα να βγω για μία βόλτα. Στα συνήθη, ύποπτα μέρη: Παγκράτι, ανάκτορα, Κολονάκι, επιστροφή.
Είχε βραδιάσει η καθαρή Δευτέρα. Η Αθήνα σαν να ήταν εγκαταλειμμένη. Όχι άδεια όπως κάποιους 15Αύγουστους, αλλά εγκαταλειμμένη: γεμάτη παρκαρισμένα αυτοκίνητα, φώτα στα σπίτια, αλλά ησυχία παντού και ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους.
Και φαντασιονόμουν γλυκιά αποχαύνωση μετά τα όργια της Αποκριάς, με ουσίες και σώματα μπλεγμένα, μουσικές και φώτα, κραυγές και γέλια, φιλιά, σπέρμα και δάκρυα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
o πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται (?)
@lost: Φίλη φίδι...
Παρούσα!
Post a Comment