Μένω κέντρο και αυτόν τον καιρό έχω την τύχη να πάω στη δουλειά με τα πόδια.
Κάνοντας, λοιπόν, το πρωινό 30λεπτο περπάτημά μου στο κέντρο μου αρέσει να παρατηρώ τις εξαιρέσεις: τους επαίτες, τους πολύ καλοντυμένους, τους πολύ ατημέλητους, τους πολύ ωραίους, τους πολύ κακοσχηματισμένους, τους πολύ μέτριους.
Γιατί οι πιο άσχημες, χοντρές, κακοχυμένες γκόμενες περπατάνε και μασουλάνε μία λαδωμένη τυρόπιτα;
5 comments:
Από αντίδραση μάλλον.
Αισθάνονται όλα αυτά που λες, αισθάνονται οτι όλοι σκέφτονται αηδιαστικά και μάλλον προσπαθούν να το προκαλέσουν κι άλλο΄. Για λόγους αρχής δεν πηγαίνω ποτέ σε πολυκαταστήματα ειδικότερα σε μαγαζιά με καλλυντικά και γυναικεία είδη. Τα απεχθάνομαι. Παρολαυτά μια μέρα βρέθηκα κι εγώ στο μπλιαχ Hondos Center (μπαινετε κουρελες βγαινετε λαμε καλλονες) για να αγορασω αντιηλιακο. Ηταν καλοκαιρι και ειχε ζεστη.Στον ιδιο διαδρομο με μενα ηταν μια κοπελα γυρω στα 100 κιλα ισως και πιο πολυ. Ηταν αρκετα κοντα μου κι αν δεν κανω λαθος νομιζω πως μυριζε και λιγο, καθως ειχε ιδρωσει. Δεν λεω πως βρωμουσε, ομως μυριζε ιδρωμενα. Πιο πολυ μου τραβηξε τη ρουθουνοπροσοχη μια ασχημη μυρωδια. Κράταγε μια τυροπιτα απο αυτες που δεν πλησιαζονται, που λαδωνουν το χαρτι και που το φυλλο τους βγαινει σαν ταπετσαρια. Αηδιασα αρκετα απο την θεα αυτου του σιχαμενου εδεσματος, σε συνδυασμο με την εξωτερικη ζεστη, την εσωτερικη τεχνητη δροσια και τη βρωμα που εχουν αυτα τα μαγαζια. Η κοπελα ετρωγε αταραχη κι εψαχνε κρεμες μαυρισματος χωρις ηλιο. Εγω καθοτι γυφτακι κορακιασμενα μαυρη απο τη δουλεια και τους ηλιους, της προκαλεσα το βλεμμα και με ρωτησε αν ηξερα κατι γι αυτα τα προιοντα και πως εκανα τοσο μαυρισμα. Της ειπα πως δουλευω εξω και πως ειμαι απο τη φυση μου μελαχρινη και πως με τους πρωτους ηλιους μαυριζω. Με απεκαλεσε τυχερη και χαμογελασε. Ηταν μια συμπαθεστατη κοπελα και θα λεγα και ομορφη, με πολυ εξυπνα ματια. Παρολο που η τυροπιτα της με ενοχλουσε παρεμεινα διπλα της ψαχνοντας αυτο που ηθελα κι ακουγοντας την να μασουλαει αυτο το καρκινογονο πραμα. Παραδιπλα μας ηταν αλλες δυο κοπελες. Πιπινομουνιτσες της εποχης με ροζ τσαντακια , ροζ νυχακια, και ειμαι σιγουρη με ροζ περιτωματα γιατι αυτες αποκλειεται να κανουν εκεινα τα καφε. ΕΙναι ροζ και μυριζουν αγριοφραουλα. Οι κοπελες κοροιδευαν την τυροπιτοφαγουσα με πολυ αδιακριτο τροπο. Η κοπελα το καταλαβε μαλλον και εκλεισε προχειρα με το λαδωμενο χαρτι την τυροπιτα. Ακουστηκε η φωνη της μιας απο τις δυο λαμε καλλονης να λεει "καιρος ηταν ρε βοδι". Το ειπε και καλα χαμηλοφωνα, όμως η κοπελα το ακουσε και πριν προλαβουν οι αλλες να φυγουν τους ειπε: σε μενα μιλησες; Εκεινη χωρις κανεναν ενδοιασμο και με απιστευτο θρασσος της μιλησε σα να ειναι σκουπιδι. Την κοιταζε με απαισιο τροπο, και ειχε τα πιο απαισια ματια του κοσμου.Την παρατηρουσα. Ειχε απαισιο προσωπο, απαισιο δερμα γεματο απο αρμοστοκο (νομιζω h KNAUF της κανει ειδικες τιμες), ασχημο στομα, βρωμουσε αρωματα και ειχε ενα αγαμητο ισιο σωμα χωρις τιποτα πανω. Μονο ζωγραφισμενα χερια και ποδια. Τις κοιταζα μαζι. Και η κοπελα με την τυροπιτα φαινοταν μια θεα μπροστα της. Δεν αντεξα πολυ και βγηκα. Αν καθομουν μπορει να την εδερνα, μπορει να τη σκοτωνα, μπορει να ξερνουσα πανω της, δεν ξερω.
Ξερω ειπα πολλα κι αυτο ειναι ανεπιτρεπτο σε ξενο σπιτι αλλα δεν εχω υπνο κι εχω και νευρα και τωρα το θυμηθηκα αυτο και δε θυμαμαι να το εχω διηγηθει ποτε.
Αυτα
Πολύ λογική η αντίδραση να κοιτάτε τις εξαιρέσεις! Μόνο μια ερώτηση: οι επαίτες αποτελούν εξαίρεση σε αυτή τη πόλη? Και δεύτερον ο "πολύ μέτριος" πως αποτελεί εξαίρεση?
Καλά η απάντηση δε για την τυρόπιτα είναι απλή: Επειδή μπορούν!!!!
Αγαπητή Μαρία Αντουανέτα (που δε σε λένε Μαρία)
Με ενοχλεί να αφηνόμαστε. Να δώσω παραδείγματα. Είσαι 20? Γιατί να έχεις γίνει σα γουρούνι. Είσαι 50? Γιατί να έχεις το σώμα δεκαθλητή. Κανείς μας δεν είναι illustration μοντέλο (άμα είσαι, πάντως, θα ήθελα να μου το πεις), και όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι η ζωή δε μας χαρίζεται τόσο το καλύτερο για εμάς.
Χάρηκα για το σχόλιο
Αγαπητέ collateral (που πώς σε λένε)
Πίσω από τους επαίτες βλέπω ευφάνταστους επαγγελματίες. Μου αρέσει να παρατηρώ την υποκριτική της και καλά δυστυχίας
Το να επισημάνεις έναν πολύ μέτριο, κάποιον που να μην έχει καμία οπτική αμυχή είναι, πίστεψέ με, η πιο δύσκολη από τις πρωινές καθημερινές μου ασκήσεις.
Όλοι μπορούμε να βάλουμε μία ή και περισσότερες τυρόπιτες στο στόμα. Αυτό δε μπορεί να καλύψει το φιλί ή το πουλί που πιθανώς να λείπει.
Χάρηκα για το σχόλιο
Και μενα μου τη δινουν αυτοι που αφηνονται, γενικως. Που αφηνονται να κατρακυλησουν και δεν κανουν κατι γι αυτο. Που αφηνουν τον εαυτο τους να πλαδαρεψει, μα πιο πολυ οταν αφηνουν το ΜΥΑΛΟ τους να πλαδαρεψει. Αυτο με ενοχλει πιο πολυ. ΑΝθρωποι που μετρανε λεφτα και θερμιδες ολη μερα. Ειναι αρρωστο. Πιο πολυ με νευριαζει ο ρατσισμος απεναντι στους "ασχημους" , "χοντρούς" , φτωχους, "αγραμματους¨κλπ. ΕΙναι σπαστικο. Μηπως θελω να πω να κοιταξουμε το δικο μας κωλο; Θα σου πω και κατι αλλο. Ενα προβληματακι με αναγκαζε να επισκεπτομαι συχνα εναν ενδοκρινολογο. Ξερεις ποσα κοριτσακια 16χρονα και 18χρονα εβλεπα εκει; με πολλα κιλα, με προβληματα ορμονικα; ξερεις ποσο αδικο ειναι; Και τελοσπαντων κανεις δεν εχει δικαιωμα να κρινει κανεναν αν ο ιδιος πρωτα δεν δεχεται να κριθει. Συμφωνω απολυτα με οσα ειπες σε σχεση με το "αφηνομαι" ..Απολυτα, ισως γιατι ειμαι και σπαστικη μαυτα και λιγο σκληρη με τον εαυτο μου..
Τεσπα παλι μεγαλο σχολιο εκανα
Τις καλησπέρες μου Αντουανέτα (αφού δε σε λένε Μαρία)
Post a Comment