Είχαμε πάει βόλτα στο δάσος.
Είχαμε ξυπνήσει πρωί και ήμαστε σε ένα από τα λίγα ωραία δάση που έχουν μείνει ακόμη στην αττική πριν από τις οικογένειες, τα παιδάκια και τις φωνακλάδικες παρέες.
Όλη η φύση στα πόδια μας και μόνο για εμάς: τα ανοίγματα με το δειλό γρασίδι, η εφήμερη πρωινή υγρασία, οι λασπωμένες στροφές στα δρομάκια, οι στραβωμένοι κορμοί στα μεγάλα πεύκα, οι ιπτάμενες φλυαρίες. Ο λεπτός αέρας και ο θαμπός ήλιος.
Και εγώ προχωρούσα ένα εκατοστό δίπλα σου. Ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω. Περπατούσα ένα εκατοστό δίπλα σου. Και λίγο πιό πάνω από τη γη
3 comments:
Έρωτααα, έε-έρωτά μου, ταραρά
Σας παρακαλώ: το κείμενο είναι λογοτεχνικό...
Ντάξ΄, είπα να κάνω ένα μουσικό διάλυμα (φτύσε τώρα).
Post a Comment