Style colonial

Βυθίστηκα στο αφράτο δέρμα του καθίσματος. Ήταν στην ώρα της, μαύρη, γυαλισμένη και πληθωρική. Κάθισα στον πίσω καναπέ και αφέθηκα να με απασχολεί μόνο η μουσική.

Φτάσαμε στην είσοδο του κέντρου όπου το «παιδί» έτρεξε να ανοίξει την πόρτα. Το τραπέζι μας περίμενε: σε μία ήσυχη γωνιά της σάλας να κατοπτεύει τον κήπο κόντρα στον απογευματινό ήλιο.

Το τραπέζι στρωμένο με χοντρό λινό και τα βαριά μαχαιροπήρουνα στη σωστή θέση.

Σαν παλαιά συνάντηση στο σπίτι της θείας: οικεία, ζεστά, ήρεμα. Απλά.

Έχει μείνει ακόμη το κόκκινο κρασί στα χείλια μου. Θα τα φιλήσεις;