Σε είχε βγάλει βόλτα.
Είχες βάλει μία παλαιά, φθαρμένη ρόμπα. Τα μαλλιά άσπρα και αχτένιστα. Παντόφλες και καλτσάκια.
Και προσπαθούσες να την ταϊσεις. Και να της μιλήσεις. Και να της δώσεις τα χάδια που νόμιζες ότι της έλειπαν.
Πόσο καρτερικά σε ανεχόταν η καημένη η γάτα!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Μην κοροϊδεύεις, ρε. Έτσι θα γίνουμε κι εμείς μια μέρα.
Post a Comment